افزایش اعتماد بنفس بر اساس REBT وCBT

آموزش خصوصی چگونه اعتماد بنفسمان را افزایش دهیم بر اساس رویکرد های REBT و CBT توسط دکتر والیانی(روانشناس) در مراکز مشاوره رایمند وآسنا در اصفهان آموزش داده می شود.شما یا فرزندتان یاد می گیرید که چگونه با خود هوشمندانه صحبت کنیدو ... قسمتی از مطالب زیر مربوط به رویکرد REBT است.
اِ بی سی (ABC) تفکر، احساس و رفتار
ناراحتی های هیجانی انسان تا حد زیادی اما نه کاملاً ، معلول گفتگوهای درونی و باورهای او راجع به رویدادها و وضعیت ها است نه خود رویدادها و وضعیت ها. اِ بی سی (ABC) های رفتار درمانی عقلانی هیجانی، علت اصلی هیجانات هستند.
اِ (A) ها در واقع رویدادها فعال کننده، واقعی یا همان منابع فرضی استرس هستند. اِ (A) شامل قفل شدن در ماشین و گیر کردن در آن، گرفتن نمره پایین در امتحان، کاشته شدن سر قرار، ترفیع نگرفتن و بسیاری از سرخوردگی ها و بدبیاری های زندگی است. وقتی می خواهید رویداد فعال کننده ای را که قبلاً اتفاق افتاده برای خودتان توصیف کنید، آن را طوری توصیف کنید که گویی با یک دوربین ویدیویی آن را ضبط کرده اید و حالا در حال پخش مجدد آن هستید.
رویدادهای فعال کننده چه هستند؟
– رویدادهای فعال کننده در واقع افکار، باورها و گفتگوهای درونی را فعال می کنند. آنها گرفتاری ها، ناکامی ها و عوامل مولد استرس هستند.
– رویدادهای فعال کننده می توانند در گذشته، حال و آینده (به شکل پیش بینی) رخ دهند.
– رویدادهای فعال کننده می توانند واقعی یا خیالی باشند.
– رویداد فعال کننده می تواند یک وضعیت خاص یا یک اتفاق و سرخوردگی مستمر باشد.
– رویداد فعال کننده می تواند یک رویداد بد که اتفاق افتاده یا رویداد خوبی که اتفاق نیفتاده (سرخوردگی) باشد.
اِ (A) ها علاوه بر رویدادهای فعلی، شامل فکرهای ما راجع به اتفاقات گذشته هم می شوند، برای مثال، خاطره طرد شدن از طرف عزیزان یا تحقیر شدن در نوجوانی هم یک رویداد فعال کننده یا اِ (A) است. اِ (A) ها همچنین علاوه بر خاطرات می توانند فکرهای ما راجع به آینده، رویدادها یا وضعیت های پیش بینی شده ای مثل برنامه ریزی برای درخواست ترفیع از رئیس یا انتظار کشیدن در مطب برای تزریق آنتی بیوتیک باشند. رویدادهای فعال کننده، وضعیت های گذشته، فعلی و آتی هستند.
اما چرا اِ (A) را رویداد فعال کننده می نامند؟ به این دلیل که افکار، نظام باورهای معقول و نامعقول، گفتگوهای ما با خودمان یا نجواهای درونی را فعال، تحریک و بیدار می کنند.
آدم ها پیوسته در حال سخنرانی درونی، گفتگوی درونی، گفتگوی خودکار یا حرف زدن با خود هستند. این گفتگو با خود تقریباً به طور خوکار صورت می گیرد و چندان بر آن واقف نیستیم. در گفتگوهای درونی، راجع به اعمال ممکن بحث کرده و احساسات و واکنش های هیجانی مان راجع به رویدادها و وضعیت ها را تعیین می کنیم.
بی (B)ها، باورها و گفتگوهای درونی ما با خودمان هستند، یعنی همان چیزهایی که درباره رویدادها و وضعیت های فعال کننده به خودمان می گوییم. باورها و گفتگوهای درونی ما با خودمان، دو نوع هستند. دسته اول، باورها و گفتگوهای معقول با خود که خودیار، انطباقی و در راستای کنار آمدن با مشکلات هستند و به سلامت هیجانی ختم می شوند. دسته دوم، باورها و گفتگوهای نامعقول با خود هستند که مضر، خودناکام کن و غیر انطباقی هستند و به ناراحتی هیجانی منتهی می شوند .
باورهای نامعقول به اضطراب ، عصبانیت، افسردگی و احساس عدم تسلط بر احساسات منجر می شوند. باورهای معقول هم به هیجانات کمتر ناراحت کننده ای مثل نگرانی، رنجش، آزردگی و غم منجر می شوند. باورهای معقول همچنین کمک می کنند با مشکلات به نحو موثرتری کنار بیاییم، بیشتر به خواسته های مان برسیم و رضایت خاطر ما بیشتر شود. باورها و گفتگوهای معقول هم به هیجانات کمتر ناراحت کننده ای مثل نگرانی، رنجش، آزردگی و غم منجر می شوند. باورهای معقول همچنین کمک می کنند با مشکلات به نحو موثرتری کنار بیاییم، بیشتر به خواسته های مان برسیم و رضایت خاطر ما بیشتر شود. باورها و گفتگوهای معقول با خود از لحاظ هیجانی معمولاً سرد یا گرم هستند نه داغ و تند و تیز.
باورها و گفتگوهای ما با خودمان شامل :
1. باورها و گفتگوهای معقول با خود 2. باورها و گفتگوهای نامعقول با خود
بیایید چند نمونه از باورها و گفتگوهای نامعقول با خود را بررسی کنیم. ممکن است بعد از یک ناکامی به خودتان بگویید «نباید این اتفاق می افتاد، افتضاح بود. نمی توانم تحملش کنم!» یا «حق نداشت با من اینقدر غیر منصفانه رفتار کند، حالا که اینطوری رفتار کرد، مثل یک آشغال، احساس بی ارزش بودن می کنم». باورهای نامعقول، ناراحتی هیجانی را تشدید می کنند و به اضطراب ، عصبانیت و افسردگی شدید و رفتار غیر انطباقی منتهی می شوند. باورهای نامعقول، انرژی ذهنی را هدر می دهند و نمی گذارند راه حل های خلاقانه ای برای مشکلات پیدا کنیم.
باورها و گفتگوهای معقول با خود چه هستند؟ یک نفر ممکن است بگویید «ای کاش این اتفاق بد نمی افتاد، ولی افتاده است و می تواند تحملش کنم». یا در مثال دوم، طرف می تواند بگوید «با من غیر منصفانه رفتار کرد. من رفتارش را دوست نداشتم. اما چون با من غیر منصفانه رفتار کرد دلیل نمی شود احساس بی ارزش بودن کنم».
موقع حرف زدن با خودمان و دیگران ، این ما هستیم که زبان و کلمات را انتخاب می کنیم. گفتگوی ما با خودمان می تواند کمک کند مشکلات را واضح تر ببینیم. در عین حال می تواند راه حل ها را از نظر دور سازد، رسیدن به راه حل را به تأخیر اندازد و هیجانات ناسالم و ناخوشایند را تشدید کند.
گفتگوهای آدم های راضی و موفق با خودشان حاوی اظهارات و باورهای معقول زیادی است، حتی وقتی در وضعیت های ناخوشایند پر استرس قرار دارند. همان طور که گفتم، باورهای معقول، سرد یا گرم هستند نه تند و تیز و داغ.
اِ (A) ها و بی (B) ها را توضیح دادیم. حالا نوبت به سی (C) ها می رسد. سی ها یا همان پیامدها، هیجانات و رفتارهای منتج از باورها و گفتگوهای درونی هستند. هیجانات و رفتارها، پیامدهای باورها و گفتگوهای ما با خودمان می باشند.
پیامدهای هیجانی شامل اضطراب ، عصبانیت ، افسردگی و سایر هیجانات ناخوشایند است. اما پیامدهای هیجانی می توانند واکنش های مثبتی مثل شادی و رضایت خاطر هم باشند. پیامدهای هیجانی می توانند مثبت و خودیار یا منفی ، مضر، مایه تحقیر و غیر انطباقی باشند. تند حرف زدن با سرپرست یا همکار یا حق او را کف دستش گذاشتن می تواند پیامد رفتاری خود مخرب ناکامی باشد.برای توضیحات بیشتر به http://dr-valiyani.ir با تشکر

ایمیل: